iPsalm Menu
Psalm 88
1773 DNP
De Nieuwe Psalmberijming
Vers 1
Ik schreeuw het uit, ik roep U, HEER.
Mijn redder, geef een levensteken.
Mijn dagen vullen zich met smeken;
stil leg ik mij ’s nachts voor U neer.
Mijn leven lang heb ik te kampen
met zware tegenslag en rampen.
Vers 2
Alsof mijn eind gekomen is,
zo moe ben ik, ziek van ellende.
Ik lijk voor U een onbekende,
verloren in de duisternis.
Uw woede heeft mijn ziel bedolven,
beukt op mij in als hoge golven.
Vers 3
Ik dacht dat ik nog vrienden had,
maar iedereen heeft mij verstoten.
Ik zit in doodsangst opgesloten;
mijn oog is dof, mijn geest is mat.
HEER, radeloos roep ik naar boven.
Een dode kan U toch niet loven?
Vers 4
Prijst iemand U vanuit het graf?
Spreken de doden van uw daden?
Ervaart het duister uw genade?
Wie weet daar van uw liefde af?
Maar ik roep U, HEER, elke morgen!
Waarom houdt U zich nog verborgen?
Vers 5
Waarom toch, HEER, verstoot U mij?
Waarom wilt U niets van me weten,
lijkt U mijn ziel te zijn vergeten?
Ik ben verzwakt, de dood nabij.
U stelt mij sinds mijn kinderjaren
voortdurend bloot aan doodsgevaren.
Vers 6
Ik krimp onder uw toorn ineen.
Wanhopig dreig ik weg te zinken.
Uw onheil laat mij haast verdrinken,
sluit zich als water om mij heen.
U bant de vrienden uit mijn leven.
Ik ben door duisternis omgeven.
Tekst: Jan Pieter Kuijper
© Small Stone Media t/a Dicht bij de Bijbel
Alle rechten voorbehouden

Made with ❤️ by Michan